Ocena opowiadania "Two sides of the same coin"

Cześć wszystkim!

Na początku chcemy przypomnieć o naszym konkursie!
Zachęcamy do wzięcia udziału. ;)

Dziś przychodzimy do was z oceną bloga „Two sides of the same coin” z pairingiem Drastoria, Dominiki K.

Two sides of the same coin

Autor: Dominika K

Tagi: #czasyszkolne #tużpowojnie #dramat obyczajowy

Fabuła: Czarny Pan zostaje pokonany. Bohaterowie świecą tryumfy zaś złoczyńcy zostają ostatecznie pokonani. Nie wszyscy godzą się jednak z losem przegranych. Draco Malfoy jak sam twierdzi nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Uwięziony w areszcie domowym arystokrata obmyśla plan, który ma uchronić go od maleńkiej celi w Azkabanie.

Postanawia okazać skruchę. Ukorzyć się przed zwycięzcami nawet płaszczyć u ich stóp. Cały skrupulatnie obmyślony plan ulega radykalnej zmianie, kiedy podczas procesu w jego obronie staje Astoria Greengrass. Szesnastoletnia Ślizgonka, którą ocalił z rąk Śmierciożerców postanawia spłaci zaciągnięty u Malfoya dług wdzięczności.

Losy dwójki obcych ludzi, których nierozerwalnie połączyła wojna łączą się ze sobą ponownie w Szkole Magii i Czarodziejstwa gdzie oboje rozpoczynają kolejny rok nauki. Zarówno Draco jak i Astoria muszą zmierzyć się z konsekwencjami swoich wcześniejszych wyborów. Przeszłością, od której żadne z nich nie może uciec. Nastoletni czarodzieje zaczynają zauważać, że nie różnią się od siebie aż tak bardzo. Stopniowo dociera do nich, iż są jak dwie strony tej samej monety.

Gotowi, do startu, START! Oceniamy! :)

1. Fabuła

● Snovi: Niewiele mogę powiedzieć o samej fabule, gdyż Twój blog ma naprawdę mało rozdziałów. Jednakże, po czterech notkach mogę wysunąć kilka wniosków. Prolog... Nie podobał mi się. Był za długi, powinien być raczej krótki i treściwy, a Twój był długi i bardzo rozwlekły. Odsyłam Cię do strony, na której dość ładnie i klarownie jest opisane, jak powinien wyglądać dobrze napisany prolog. Pierwszy rozdział, moim zdaniem, był takim zapychaczem. Coś w stylu

„byle by szybko go napisać i opublikować, by dalej ruszyć z akcją”. Wspomniałaś w nim o wielu rzeczach, zamiast skupić się na dwóch czy trzech, Ty poruszyłaś całą masę: wojna, Pansy i Astoria, uczucia Draco względem wygranej i postawy Harry'ego, zakopywanie trupów, a na samym końcu jeszcze wątek Blaise'a i Dafne. Nie mówię, że to źle - bo jesteś bardzo pomysłowa - ale uważam, że powinnaś skupić się konkretnie, na mniejszej ilości wątków, by potem pomału je zakończyć i móc ruszyć do przodu z kolejnymi. Drugi i trzeci rozdział już powoli zaczęły wciągać czytelnika, a przynajmniej mnie. Oby tak dalej.

● Anastasia Curs: Jest to moja trzecia ocena. I mam wrażenie, że w każdej ocenie mój początek jest ten sam (lup przynajmniej bardzo podobny). Do tej pory zaczynałam od pomysłów, a Twój blog nie będzie stanowić wyjątku od tej (na razie) reguły.

Trudno jest mi tu cokolwiek mówić – masz opublikowane dopiero trzy rozdziały + prolog. Jest to, jak na razie, bardzo niewiele, przez to nie ma tu praktycznie fabuły do ocenienia. Do tej pory jest to klasyczna „zapchaj dziura” po Bitwie o Hogwart. Jedni przeskakują to miejsce o kilka lat, wracając do niego we wspomnieniach – inni opisują je. Ty wybrałaś drugą opcję, także na razie nie matu zbytnio miejsca na rozwijanie się...

 7/15 pkt.

2. Bohaterowie

● Snovi: Mam odmienne zdanie niż Anastasia, o dziwo! :D  Są trzy postacie, które najbardziej rzuciły mi się w oczy. Pierwszą jest oczywiście Astoria. W prologu odebrałam ją jako delikatną kobietkę, która wiele w życiu przeszła, a gdy dotarłam do trzeciego rozdziału, stwierdziłam, że dzięki tym wydarzeniom: wojna czy sytuacja z rodzicami bądź Goylem i Dafne, Astoria zaczęła przechodzić wewnętrzną przemianę. Stała się silniejsza i pewniejsza siebie. Nie wiem, czy był to zamierzony efekt, ale skradł moje serce. Także masz za to plus.  Dalej, postać Dracona. Tu mam mieszane uczucia. Bo po części tak właśnie go sobie wyobraziłam po wojnie: że robił wszystko, by oczyścić dobre imię Malfoyów, ale z drugiej strony... W Twoim wykonaniu wyszedł on strasznie miękki. Takie trochę ciepłe kluchy. Brak mi momentami jego agresywności, pewności siebie.  No i Lucjusz. Zaskoczyłaś mnie nim! Nie spodziewałam się, że poruszysz jego rozmyślania na temat Dracona i że on sam dojdzie do takich wniosków. Chyba nam Lucek oszalał na starość - masz kolejnego plusa u mnie za to, że mimo okazanej czułości starszego Malfoya, to i tak zostawiłaś w nim te cechy negatywne. Mimo, że widzi swój błąd i to wszystko co zrobił, to i tak gdzieś tam w środku pozostaje tym samym człowiekiem. Ogółem, jest kilka niedociągnięć. Brakuje mi Astori, bo w sumie tak przedstawiłaś prolog, że myślałam, że to z jej perspektywy będzie opowiadanie. Nie dajesz opisów postaci, co odejmuje im życia. Może i jest to tylko pisanie, ale samymi słowami jesteś w stanie ożywić postacie, musisz nad tym tylko popracować! Wierzę, że dasz radę.

● Anastasia Curs: Nie wiem co napisać. Nie wiem. Bohaterowie są mocno nijacy. Żaden nie przyciągnął mojej uwagi specjalni, nie będę śledzić żadnego życiorysu ze szczególnym zainteresowaniem. Prologiem zarządza Astoria –  to był ten, w zasadzie jedyny, moment, na którym mogłam sobie wyrobić opinię o tej bohaterce. Następne rozdziały pisane są od strony Dracona. Czy prolog był pod tym względem tylko wyjątkiem i całe opowiadanie tak poprowadzisz?

Między innymi te pytania pozwoliły mi wyrobić sobie opinie. Są tu również błędy, ale o nich później...

• Astoria – rozhisteryzowana nastolatka. Nie myśli racjonalnie, sama nie wie dokładnie, czego właściwie chce. Wspomina tylko o głupocie innych ślizgonek. W zasadzie jest bardzo, bardzo mało fragmentów o niej, z których mogłabym cokolwiek więcej napisać. Są wspomniane jakieś relacje z Blaisem, dalej nic nie ma - jest perspektywa Dracona.

• Draco – on jest. I tyle. Całkowicie niekanoniczny, moim skromnym zdaniem. Taki... Łagodny, taki  „miękki”, taki niemalfoyowaty. Proszę Cię, abyś zamieściła jakąkolwiek informację o postaciach, jak i samej twórczości na swoim blogu. Krótki opis, cokolwiek. Dracon Malfoy, jakiego znamy z książek, to zupełnie inny sposób myślenia. Inne zachowanie. Moim zdaniem niepotrzebnie tak bardzo rozwinęłaś tę część o jego pomysłach, dotyczących sposobów uniknięcia więzienia. Ten fragment jest dość długi, a przy tym nużący.

7,5/15 pkt.

3. Poprawność językowa 

● Snovi: No okej, tutaj niestety trochę Ci powytykam - choć tego nie lubię.  Najwięcej błędów pokażę Ci na prologu.

1) „Hogwart dla Astorii Greengrass przestał być azylem. Zamienił się w miejsce, gdzie bała się przejść z jednej klasy do drugiej. Przestała udzielać się na lekcjach, a mijając nauczycieli wlepiała oczy w podłogę , błagając w duchu Merlina o pelerynę–niewidkę. Jedynym marzeniem Ślizgonki był powrót do domu.”

- Przed przecinkiem nie powinno być spacji: „podłogę, błagając”

2) „– Żegnaj , Diable – powiedziała, podnosząc książkę ze stolika. Przycisnęła ją do piersi, jeszcze przez krótką chwilę spoglądając na bruneta. W chwili, w której ich spojrzenia się skrzyżowały, odwróciła wzrok. Odwróciwszy się na pięcie, pewnym krokiem ruszyła w stronę swojego pokoju.”

 - I znów  pomyłka z przecinkiem i spacją: „Żegnaj, diable”  - tak powinno być. No i później masz powtórzenie. Często Ci się one zdarzają, dlatego polecam Ci stronę synonimy.

3) „Dziewczęta w dormitorium siedziały stłoczone na jednym łóżku, szepcząc i chichocząc między sobą. Astoria przelotnie spojrzała na grupkę nastolatek, z niedowierzaniem kręcąc głową. Coraz częściej zaskakiwała ją beztroska, z jaką traktowały otaczający je świat. Rozumiała, że są młode i niedoświadczone, lecz wokół nich działo się tyle złych rzeczy, na które w żaden sposób nie reagowały. Najbardziej zatrważała ją fakt, iż większość tych młodych uczennic z domu Węża chciała po szkole służyć Czarnemu Panu! Dla Astorii nie tylko sam fakt był szokujący, ale to, iż żadna z nich nie kryła się ze swoimi planami na przyszłość. Raz nawet usłyszała jednej ze swoich rówieśniczek:
– Jesteś z Slytherinu, więc służba w szeregach Czarnego Pana to jedyna przyszłość, jaka cię czeka.
Ten fakt przerażał młodą Ślizgonkę. Nie była sobie w stanie nawet wyobrazić dnia, w którym będzie musiała stanąć przed Voldemortem i przysięgać mu wierność! To miała być jej świetlana przyszłość, o której tyle mówiła jej matka?! Służba Czarnemu Panu?”

-  Zatrważała ją fakt? To nie po polsku trochę.

„Zatrważał” - bez "a".  No i powtórzenie za powtórzeniem. „Czarny Pan” może też być nazywany inaczej: „Lord Voldmort”, „Voldemort”, „Tom Riddle”, „Ten-którego-imienia-nie-wolno-wymawiać.” itd.

4) 

„ – Ale co się dzieje? – Poderwała się z fotela, uważnie przyglądając się profesorowi od eliksirów. Zrobiła krok do przodu, chwytając go za ramię. – Jestem Prefektem.– przypominała mu, kiedy zaskoczony odwrócił do tyłu głowę, spoglądając to na jej zaciśnięte wokół ramienia palce, to w zielone oczy dziewczyny. – Chciałabym wiedzieć, co się dzieje.
– Czarny Pan się dzieje, panno Greengrass – odpowiedział zirytowany profesor, wyrywając się z jej uścisku – Proszę przestać zadawać głupie pytania i dostosować się do poleceń. Nie mamy dużo czasu.
– Oczywiście profesorze.
Pokój wspólny już po kilku minutach wypełnił się uczniami, którzy pod nadzorem dwóch prefektów i opiekuna domu ruszyli do Wielkiej Sali. Astoria, która miała pod opieką młodszych uczniów, spoglądała na przerażone dziecięce buzie, starając się nie okazać strachu. Czarny Pan nadchodził. W momencie, kiedy weszła do środka wiedziała, że coś jest nie tak. Panował chaos i harmider, na który nie pozwalano nawet w dzień, nie mówiąc nic o ciszy nocnej. Rozejrzała się dokoła, szukając dyrektora, zamiast niego znalazła pogrążoną w rozmowie z grupką ludzi profesor McGonagall. Obok niej po chwili stanął profesor Slughorn.
– Cisza – krzyknęła. – Dziękuję – powiedziała, kiedy wszystkie rozmowy umilkły. – Pewnie zastanawiacie się, dlaczego zebrałam was o tak później porze – zaczęła, spoglądając na wystraszone twarze.– Lord Voldemort jeszcze ten nocy zaatakuje Hogwart – powiedziała spokojnym głosem.
Astoria ze świstem wciągnęła w płuca powietrze.”

- „Jestem Prefektem – przypominała mu” - usuń "." po słowie „Prefektem”. 

- Dalej znów połknęłaś kropkę po „uścisku”: „wyrywając się z jej uścisku. – Proszę”.

- „powiedziała", „powiedziała"  - powtórzenie.

- „Jeszcze ten nocy” -  Ten noc taki piękny. Kochana „tej nocy”  - wkradła Ci się literówka.

5) „– Zmykaj mała – powiedział, gładząc jej policzek.
Skinęła na znak zgody, głową spoglądając na zielone płomienie.
– Skye House – powiedziała głośno: – Hebrydy.
Nie oglądając się za siebie wskoczyła w zielone płomienie.”

- Zielone płomienie... Zielone płomienie wszędzie! Nie za dużo tych zielonych płomieni? Co sądzisz Kochana autorko, o tych zielonych płomieniach? :D

6) „Hrabstwo Wiltshire pogrążyło się w deszczu. Duże, przezroczyste krople uderzały o szyby, wprawiając obserwującego ogród Malfoya w zadumę. Mimo późnych godzin nocnych, chłopak nie spał, odnosząc nieodparte wrażenie, iż sen przestał być jego przyjacielem już dawno temu. Zamiast zasłużonego odpoczynku było drzemanie, które przerywały koszmary nawiedzające go , każdej nocy , lecz drzemał budzony przez koszmary, które nawiedzały go każdej nocy.

-  Drobne powtórzenia pojedynczych słów czasem ciężko wyłapać, no ale przecież to jest początek 3 rozdziałów i TAKIE DŁUGIE, POWTÓRZONE ZDANIE aż się RZUCA  w oczy! 

7) Suma sumarum: Tych podpunktów było by znacznie więcej, gdybym ocenę robiła sama - tak nie jest, więc nie chcę zabrać roboty Anastasii, chcę jednak dodać, że  to, że masz Betę, wcale Cię nie poratowało. Prolog, jak widać wyżej, jest cały w błędach. Nie było informacji o becie w rozdziale 1 czy 2, a tam było tych błędów znacznie mniej niż w prologu. Potknęłaś się gdzieś przy przecinku, tu zgubiłaś poprawność w dialogach, gdzieś tam było powtórzenie  (początek 1 rozdziału, gdy Draco upadł na ziemię, dwa razy użyłaś słowa posadzka). Pod względem błędów, zawiodłam się przeogromnie, niestety.

● Anastasia Curs:

Jak u Snovi, najwięcej screenów pochodzi z prologu, który, myślę, że jest niebetowany. Robię je w miarę czytania, tak więc przejdźmy do tej znienawidzonej i budzącej lęk (oczywiście, niczym nieuzasadniony ;) ) części.

1) Ortografia - bez większych problemów. W przeciwieństwie do interpunkcji, którą opisuję poniżej...

2) Interpunkcja, czyli przecinki szalały, jak chciały. Mam przykre wrażenie, że w prologu i dwóch pierwszych rozdziałach są porozstawiane na chybił trafił, dosłownie na zapas.

a)

Błędy:

• przed „doprowadzało” występuje podwójna spacja; albo dziwne wyjustowanie tekstu
• „że książka, którą trzymała na kolanach, upadła (...)”

 b)

 Błędy:

• „Najbardziej zatrważał ją fakt (...)” - sprawdzanie, sprawdzanie i jeszcze raz sprawdzanie tekstu przed opublikowaniem! 
• powtórzenie: w obydwóch pierwszych zdaniach użyłaś wyrazu „fakt” - po za tym, to drugie zdanie jest... Dziwne... Dużo lepiej by brzmiało, gdybyś napisała „Dla Astorii nie tylko sam ten fakt był szokujący...”.
• ostatnie zdanie: „Raz nawet usłyszała od jednej ze swoich rówieśniczek:” - widać tu ponownie brak dobrej korekty tekstu

 c)

 Błędy:

• „- Nie. Nie muszą, panno Davis. Kto chce, może wrócić do domu. Nikogo nie będziemy zmuszać do walki. - Urwała i wzięła głęboki oddech - Ewakuację poprowadzą prefekci domów, dlatego proszę słuchać ich poleceń. Prefektów proszę o podejście do opiekunów; od nich dostaniecie proszek Fiuu i dalsze instrukcje dotyczące ewakuacji.” - „wzięła głęboki oddech” - głębokie oddechy kojarzą nam się zawsze z próbą uspokojenia. Dlaczego Minerwa próbuje się uspokoić przed powiadomieniem prefektów o ich funkcji? A może podejmuje tę próbę po stwierdzeniu, iż ze Ślizgonami nie wygra? Nie wiem.
• „... w stronę drugiego prefekta. Blaise Zabini spojrzał na nią i skinął głową” - prefekt, nie wiadomo z jakiej okazji, pisany wielką literą. Ponownie... Błagam, „Zambini”? Nie chcę wierzyć w to, co widzę. Oprócz tego występuje powtórzenie słowa „spojrzał”.
• „Oboje równym krokiem ruszyli w stronę profesora, który  pękaty dzbanek  z proszkiem wręczył Astorii” - powtórzenie: „w stronę”, wielokrotnie występujące, podwójne spacje przed wyrazami i zła konstrukcja drugiej części tego zdania. Dodatkowo jest trochę niejasne... Piszesz, że ruszyli, po czym od razu „profesor jej wręczył”. Ale niech będzie Twoja wersja... Powinno być: „Oboje równym krokiem ruszyli w kierunku profesora, który wręczył pękaty dzbanek z proszkiem Astorii”. Nie do końca rozumiem tu również powodów użycia przymiotnika „pękaty”.

 d)

Błąd:

• przed spójnikiem „niżby" stawiamy przecinek

 e)

 Błędy:

• „Chłopiec, na oko trzynastoletni, zanurzył drżącą rękę w woreczku, biorąc garść proszku.” - przecinki
• „wrzucił”, „wykrzyknął”, „skoczył” i ta „wyprostowała się” - już mogłaś dorzucić tu imię...
• „Wyprostowała się, rozglądając po opustoszałym pomieszczeniu. Drżące ręce wsunęła w szary, pękaty dzbanek palcami, natrafiając na pustkę." - powtórzenie... Przecinek. I jaki szary dzbanek? Czy nie powinien być to woreczek, z którego korzystał chłopiec? Prefekci mają oddzielny dzbanek... Ahh, te rangi w społeczeństwie. Zdanie jest całkowicie niepoprawne. Mam wrażenie, że pisząc jakieś zdanie, nie czytasz poprzednich... Dlatego właśnie nic się nie zgadza.
  Jeśli miałoby mieć to jakikolwiek sens, to tak by musiało wyglądać:
  „Drżące ręce wsunęła w szary, pękaty dzbanek, palcami natrafiając na pustkę.” - z tym że na pustkę nie można „natrafić”... Więc wywaliłabym to.
• uwaga do całości - prawie w każdym zdaniu w tym fragmencie masz imiesłów. Odwołując się do treści:
  Niech to szlag. Cholera.

f)

Błędy:

• „Powoli odwróciła się, mierząc do niego różdżką.”
• „Niespodziewany gość leniwym krokiem [nie: korkiem] ruszył w jej kierunku.”
• podsumowanie fragmentu: dlaczego masz w zasadzie same zdania pojedyncze? To nie jest dobry sposób na pisanie opowiadań

 g)

 Błędy:

• pierwsze zdanie... Jest koszmarne. Wycięłabym je i przekształciła na coś kompletnie innego. 
• „Stało się jednak inaczej (...) dla samego Voldemorta rozpadł [nie: rozpadła] się na jego oczach.” - i kolejny przykład braku korekty...
•  część trzeciego akapitu napisałaś, używając innego rozmiary czcionki. Ta sytuacja jeszcze kilkakrotnie się powtarza, co jest całkowicie niezrozumiałe i nieuzasadnione. 
• „Nie zająknął się (...) kiedy to zrobi, to Lord Voldemort wygra, a Dracon na zawsze będzie już jego więźniem.” - niepotrzebny przecinek przed drugim członem przybranego imienia Riddle'a. 
• po słowach „Co prawda” powinien znaleźć się przecinek.
• Nie ważne, jaki byłby wynik [czego?], on i tak byłby tym przegranym.” - można było ująć to w ten sposób „... jaki byłby ostateczny wynik wojny, on ...”
• „Przelotnie spojrzał na ciało Goyle'a, który budził się powoli z letargu.” - brakujący przecinek + bardzo nie podoba mi się tu słowo „letarg”. Nie pasuje, bo przecież nie oznacza on utraty przytomności... 
• „Podszedł do niego, przyklękając przy nim” - jednocześnie podszedł i przyklęknął? Nie powiem, zdolny jest ;)
• ogólna uwaga: dlaczego wszędzie dajesz tylko czasowniki w rodzaju męskim...? Żadnego podmiotu - występuje tylko podmiot domyślny „on” - określonego imieniem lub choćby słowem „chłopak”... To BARDZO przeszkadza.

 h)

Błędy:

• wypowiedź dziewczyny... To zdanie jest bardzo dziwnie, wyrzuciłabym je i poprawiła. Całe.
• „Podskoczyła do góry przestraszona.” - czy naprawdę tak trudno jest raz zapisać imię? Draco. Astoria. Malfoy. Greengrass. Kilka literek. To nie jest zbyt skomplikowane...
• „Smok delikatnie ścisnął ją za palce Ponieśliście ciężkie straty - kontynuował, - Jeśli nadal będziecie stawiać opór, czeka was śmierć. Wszystkich. Nie pragnę tego.” Jak dobrze, że zaznaczyłaś dialog. I że prawidłowo go zapisałaś. Czasami już brakuje mi słów, szczerze mówiąc...

 i)

 Błędy:

• już nawet nie będę się wypowiadać o znakach, którymi zapisujesz dialog... 
• przeszkadzają mi liczne, zbyt liczne wtrącenia opisów czynności, wykonywanych przez postacie... 
• kolejna, niczym nieuzasadniona zmiana rozmiaru czcionki
• „Wszędzie, gdziekolwiek by nie padł jego wzrok, byli poszkodowani lub spoczywali zabici.” - poprawiłam, bo inaczej nie ma sensu... Zabici spoczywali?! Proszę, zacznij czytać to, co sama piszesz, bo się załamuję...
• Od kiedy Lupin jest mu tak szczególnie drogi?
• „Weasleyowie otaczali swoich zmarłych.” - jak już to otaczali właśnie ;)
• nie wiem czy ta kropka po „Harry'ego” jest zaplanowana czy to dzieło przypadku...

j)

 Błędy:

•  po „piętnastoletnia” niepotrzebny jest przecinek. Lepiej by było napisać: „...intrygowała go od ich pierwszego spotkania w Malfoy Manor.”
• „każdej następnej aż do Nowego Roku” - o co chodzi? Nie rozumiem, skąd to zaznaczenie, że „aż do Nowego Roku”...
• „Myślami znalazł się właśnie tam.” - masz na myśli oczy? O, jak fajnie ;)
• „Pamiętał, że tamtej [zapewne tu chciałaś dodać słowo „nocy”] zamiast śniegu padał deszcz, a porywisty wiatr hulał za oknem.”
• Draco nie porównałby Greengrass do średniowiecznej księżniczki w opałach... 

k)

Błąd: 

• „Potter rozbroił go w Malfoy Manor, więc skoro różdżka sama wybiera sobie właściciela, to znaczy spojrzał na szatyna, to na Voldemorta.” - niepotrzebne przecinki przy posiadłości oraz...
  To znaczy co? Końcówka zdania zupełnie niezrozumiała.

3) Posłużę się tu, użytym już wcześniej, przykładem:

Zaznaczaj, proszę, fragmenty.

Choćby w taki sposób:

[tekst]

[linijka odstępu]

***

[linijka odstępu]

[tekst]

4)

Proponuję zaznaczenie rozdziału poprzez użycie większego rozmiaru czcionki (lub też pogrubienie) i wyśrodkowania napisu.

Rozdział pierwszy 

Dodatkowo, wyłapałam błąd: datę zapisujemy inaczej - 2 maj 1998 r. 

Jest spacja między liczbą a literką „r”. Po tej literce występuje kropka. 

5) Słowem podsumowania tej kategorii: zacznij czytać swoje teksty przed publikacją, bo wiele fragmentów brzmi, jakby były wyjęte z jakiegoś sprawozdania...

Musisz nad tym popracować. Brzmią one sucho, czysto informacyjnie, bez jakiejś większej „głębi” - ot, „sprawozdanko” napisane na „polaka”. ;)

To właśnie mnie najbardziej drażni i przeszkadza.

Na ostatni ogień pójdą te niezrozumiałe fragmenty, rzeczy, których  nie jestem w stanie pojąć.

 Wiele fragmentów jest bardzo... Dziwnych – oto przykład:

   Niezrozumiały dialog.

I kolejny...

„- Wybieraj młody albo ona, albo ona” ~~~ to nie jest skierowane przypadkiem do Astorii? W takim razie rodzaj żeński – „młoda”. Brak przecinków przed imiesłowami. Męczący dialog - wtrącenia narratora do każdej wypowiedzi przeszkadzają. Fragment ten pochodzi z III rozdziału, który jest zdecydowanie lepszy od poprzednich. Mattie, jako beta, zrobiła bardzo dużo.

 Jest wiele literówek, błędnych odmian, tak jak w w/w przykładzie, które po prostu są niedopatrzeniem.

3/15 pkt.

4. Oryginalność

● Snovi: Oryginalność, oryginalność, oryginalność. Nie wiem co mogę Ci tutaj napisać, bo w zasadzie dopiero zaczynasz z blogiem i masz bardzo malutko rozdziałów (o czym wspomniałam wyżej), ale podoba mi się to, dokąd zmierzasz z tym blogiem. Gdybyś popracowała nad błędami, skupiła się na opisach i dodała trochę życia, to Twoje opowiadanie zaczynało by się idealnie. Swą niecodziennością zaskoczyła mnie postawa Lucjusza, którą zbudowałaś pięknie.

● Anastasia Curs: Na razie nie mogę nic mówić o oryginalności. Jak pisałam już w punkcie 1): jest to dopiero początek, musisz wziąć rozbieg, aby potem zachwycić, jak każdy zresztą. Rozdziały są dosyć długie, co później może być zaletą, ale na razie było dla mnie minusem... Przez te liczne błędy właśnie.

5/15 pkt.

5. Punkty dodatkowe

● Snovi: Za wystrój bloga, który zachęca do czytania, za długie rozdziały, za to, że wywołałaś u mnie sympatię.

● Anastasia Curs: Przyznaję Ci punkty dodatkowe za rozdziały. Są one dosyć długie, co później może być zaletą, ale na razie było dla mnie minusem... Przez te liczne błędy właśnie. Mimo wszystko, masz na zachętę ;)

Wygląd bloga - jak wyżej wspomniała Snovi - całkiem, całkiem. Do pełni szczęścia pod tym kątem brakuje mi zaktualizowanej zakładki „Dział ksiąg zakazanych”.

3 (max. 5)

OCENA KOŃCOWA

25,5/ 60 pkt.

Brawo!

Droga Dominiko K.

Jeszcze wiele pracy przed Tobą, ale Twoje opowiadanie ma potencjał! Pracuj nad nim, wkładaj w nie tyle samo serca, ile wkładałaś do tej pory, a będzie tylko lepiej. Przejrzyj swój blog raz jeszcze, wyeliminuj błędy, a będzie dobrze. Zobaczysz. Musisz się jeszcze trochę nauczyć, ale nic straconego. Nawet najwięksi pisarze świata kiedyś zaczynali, niekoniecznie od razu z sukcesami. Ty możesz stać się jednym z nich, przy odrobinie większego wysiłku. 

Pozdrawiamy

Zespół SKP

W komentarzach zostawcie własną opinię na temat tego opowiadania! 

Zapraszamy: http://raven-snake.blogspot.com/